30 خرداد ، خامنه ای نیمی از خیابان های تهران غرق خون کرد

آقای سید علی خامنه ای که از قانونمندی در نماز جمعه صحبت کردید اصل 27 قانون اساسی ای که از آن حرف زدید حق برگزاری تجمع ها را میدهد اگر بدون اسلحه و خشونت باشد و همراه با آرامش. آقای خامنه ای امروز شما حداقل 30 نفر را در خیابانها کشتید ، دختران و پسرانی که با شمع و گل و کتاب در خیابان بودند. آقای خامنه ای شما مسئولیت کشته ها و زخمی های امروز را به گردن موسوی انداختید! پس شاید معتقد باشید مسئولیت کشته ها و زخمی های سال 57 هم به عهده ی آقای خمینی است!!

دیگر نمیتوانید ادعا کنید رژیم سابق دستش به خون مردم آلوده بود. امروز همه دنیا دید که با مردم چه کردید.

ساعت 15:30میدان انقلاب محاصره توسط گارد ویژه ، سربازهای سپاه در تمام خیابانها حتی کوچه های فرعی سر تا پا مسلح.

ساعت 16:00: چهار میلیون ایرانی در میدانهای انقلاب ، توحید ، آزادی ، فاطمی ، خیابان ولیعصر ، بلوار کشاورز و … اینبار بر علیه شخص شما شعار میدادند.

ساعت 16:15: اولین درگیری که من دیدم، حمله به مردمی که در پیاده رو بدون هیچ شعاری حرکت میکردند ، تیر اندازی ، گاز اشک آور ، حمله به بیمارستانها ، رد شدن موتور سواران از روی مردمی که در خیابان بودند، له شدن دختران زیر دست و پای مردمی که از گلوله فرار میکردند. گارد ویژه هایی که روی گاردشان نوشته شده بود جانم فدای رهبر از باتوم و اسحله های خود فقط به هدف زدن به سر مردم استفاده میکردند.

صورت دختری که کنار من بود و با باتوم به صورتش زدند و عینکش در چشمانش خورد شد و بعد زیر حرکت موتورها جان داد از یادم نمیرود. پیر زنان و پیر مردانی که کف خیابان افتاده بودند و نیمه جان کتک میخوردند.

بیمارستانهای خیابان انقلاب در را به روی زخمی ها بستند بودند. تمام کوچه ها پر از گاز اشک آور بور و صدای گلوله باعث ترس مردم نمیشد و حتی آنها را بیشتر تحریک میکرد. مردم درب خانه ها را باز گذاشته بودند تا فراریها به خانه شان پناه ببرند و مغازه دارها نوشابه و آب معدنی هایشان را بین مردم تقسیم میکردند.

دیشب خوابم نبرد وقتی که به یاد دو دختر و دو پسری میافتادم که با هم گفتند: «هر کس بیشتر کتک بخوره!» و به طرف نیروهای شما آمدند و دیگر بر نگشتند. وقتی یاد جوانی میافتم که در آمبولانس در حال مرگ بود و یک ماشین ویژه حمل مرغ کنار آمبولانس توقف کرد و او را از آمبولانس پیاده کردند و در آن ماشین انداختند ماشینی که از درون یخچالش صدای جیغ و کمک خواستن بچه ها به گوش میرسید.

ساعت 20:00: به خانه رسیدم در حالی که از اینکه زنده بودم خوشحال نبودم. تمام خبرها بد بود و حتی خبر از بدتر شدن اوضاع تهران در ساعتهای آخر میرسید.

تلویزیون ایران از زخمی شدن فلسطینیها تصویر پخش میکرد!! در حالی که کل رسانه های دنیا در حال نشان دادن فیلم های کشته ها و زخمی های تهران بودند. دختری که تیر به سینه اش خورده بود، گریه نمیکرد ، فریاد نمیزد و آرام آرام در دستان هموطنان شجاعش جان میداد و شاید خوشحال از اینکه در روز مرگش  بلاخره آفتاب در کشورش به روی موهای خونینش میتابید و  از زندگی در این شرایط  بد رها میشد و در راه خواسته اش جان میداد. (او سمبل کشتارهای اخیر نام گرفت «ندا آقا سلطان»)

نام شما امروز به عنوان جانی و قاتل در دفتر تاریخ ایران ثبت شد و این شروعی بود از نسل جدید ایران برای رسیدن به آزادی و دموکراسی.